and when the end ,comes
دوره جدید زندگی ام، رو به اتمام است.
ثمره اش فقط نمرات پایان ترم پایین و دلمشغولی های شبانه روزی بود.
همین...!
خدایا گاهی یه نگاهی چیزی :(
بعد از یکی دو ماه
دو روز تلخ رو گذروندم :"(
که توش گریه و غصه ی زیاد داشت...
پ.ن.میخام...نمیخام....میخام....نمیخام.....؟!؟!
لعنت به حرفایی که راحت،گند میزنن توی چیزی که قرار بود خاطره شه
اه ....
از عشق و جدایی و تنهاییو دوستی و همه این کوفتو زهرمارا متنفرم!!!
متنفر
پ.ن.۱.اینو مینویسم تا یادم نره امروز اولین روز ناهار دونفره ایم بود!
پ.ن.۲.اینم مینویسم تا یادم نره با قوطی پپسی گند زدم به سر و صورت جفتمون
پ.ن.۳.اینم مینویسم تا یادم نره ،میگه:،متوسط رو به بده
پ.ن.4.مینویسم که چقد دلم میخاد بگم اه.....فا....ک!!!
ترس
اگه بخوام واژه ی ترس رو تعریف کنم،باید بگم:
"ترس کلن چیزیست که من را فرا نمیگیرد"
اما گاهی،روزهایی،اتفاق هایی،هست تا بیندازندش به جانم
و گاهی....
آنقدر زیاد میشود،تا قید همه چیز را میزنمو...
خلاص میکنم خودم رو
پ.ن.به قول استادم،قطعا یه چیزایی ،بوده که تا اینجا اوردتت ،
یکی نیست بگه" آخه دختر جون،چرا اون موقعی که باید بترسی ،نمیترسی،اونوقت حالا؟!"
و بعدش هم یک "ایشششششششششششششششششششش"گنده ،حواله ام کند
پ.ن.2.اما با این همه ،ترس لذت بخشیست :دی
welcome to my life
از یه چیزی مطمئن شدم
حالا باید شناخت کسب کنم
سختی داره...
اینکه بدونم بهترین نیست، اما بدم نیست
نمیدونم...
گیجم
بازم میترسم
دوران کمون احساسی ام گمانم رو به اتمام است!
به دوره ی جدیدی از زندگی ام وارد شده ام چند روزیست...
پ.ن.میترسم...چرا؟!
هاه...
همیشه کم میارمت...
پ.ن.استادم میگفت :قیودی مثل "همیشه"،"هیچوقت"و... ،قیودی هستن که باعث تحریف شناخت و هیجان های نا سالم میشن.باید تا اونجایی که میشه ،توی افکار اتوماتیکمون،کمتر ازین قیود استفاده کنیم.
با این حال...
همیشه کم میارمت :"(
من میتوانم...میشود...چندیست تکرار میکنم
روزها تند تند میگذردبا تو یا بی تو
اما با تو...
هاه
حیف که قرار گذاشته ام نگویم... با تو بهتر میگذشت!
پست ۱
اولین پست این وبلاگ رو آغاز میکنم به یاد خدایی که امیدوارم کمکم کنه و ازین وضعیت راحتم کنه.
الان واقعا نیاز دارم به کمکش
تا بهم قدرت بده بتونم دووم بیارم و قوی باشم.
پ.ن.۱.چهارمین تجربه وبلاگمه....میخام همینطور گمنام باقی بمونم
پ.ن.۲.با من دوس میشین؟؟؟